WK 2017 Rotterdam

Het WK 2017!

Donderdagochtend vertrokken voor de reis naar Rotterdam. Het WK Triathlon voor 16-19 jaar. Ik had er zin in! Ook heel bijzonder om dit weekend samen mee te maken met je vader, beide mee te doen aan het WK!  Eenmaal aangekomen in Rotterdam rond de middag, de caravan opgezet en daarna de stad in! Ons geregistreerd en daarna op naar de openingsceremonie en pasta party. Helaas ging de landenparade door het noodweer niet door, maar het was ondanks de vele regen toch een mooie dag. Vrijdag en zaterdag hebben we nog een aantal trainingen en parcoursverkenning gedaan en natuurlijk bij de Elite atleten gekeken. Nog maar één dag en is het  zover!

 

Zondag, eindelijk is het  zover, de dag van de wedstrijd. Vroeg opstaan, de KIT klaarmaken, de pendelbus naar het centrum pakken, en wachten. Dat was het vooral voor mij. Het was wachten tot ik mocht. Ik was er al rond 8:00 uur, want mijn vader startte veel eerder dan mij op de OD bij de mannen 45-49. Mijn  start was om 16:05 uur. De tijd ging sneller dan gedacht. Rond 13:00 uur de fiets ingecheckt en daarna voorbereiden. Gelukkig scheen op de wedstrijddag, na 3 dagen regen in Rotterdam, ineens de zon!

Het zwemonderdeel. Nadat we stuk voor stuk opgenoemd werden moesten we het water in, en 1 minuut later klonk het startschot. Nu is het zover, nu moet het gebeuren! De eerste 200m ging goed, kon goed bij de groep blijven, ik had er vertrouwen in om met een goede positie uit het water te komen. Maar na 250m ongeveer begon mijn zwembril te lekken en heen en weer te schuiven, ik zag helemaal niks meer! Ook door de golven werd dit effect alleen maar vergroot en het zwemmen werd voor mij 1 groot drama. Ik werd steeds meer ingehaald, omdat ik gewoon niet zag waar de boeien lagen en veel te veel meters gemaakt heb. Misschien een beetje onervarenheid. Redelijk in de achterhoede kwam ik dan eindelijk uit het water na een lange 750 meter. 

 

Na het zwemonderdeel kwam er een superlange wisselzone, waarbij er eerst nog ongeveer 700 meter  gerend moest worden. Hierbij heb ik nog weer wat mensen ingehaald, maar ik wist dat het moeilijk zou worden om een groep te vinden. Ik kwam de wisselzone uit na een voor mijn gevoel redelijk snelle wissel en zag op ongeveer 40m twee Nederlanders fietsen!

Eenmaal de opstapbalk gepasseerd te zijn begon het fietsonderdeel. Ik moest het gat dichtfietsen naar de 2 atleten voor mij, dat was de opdracht. Ik heb mezelf helemaal de vernieling in getrapt, om maar bij die groep te komen. Bij de Erasmusbrug hadden we nog wind tegen, en het gat werd nog steeds niet kleiner! Toen wist ik, dit gaat niet lukken, ik heb niet genoeg power om het gat naar die jongens nog dicht te fietsen, ik was al kapot. Hierna heb ik de rest van het parcours in mijn eentje moeten fietsen, met al een vermoeide 4km vol gas trappen in de benen. Ik was al leeg, ik moest risico nemen om bij de groep te komen, maar het pakte niet goed uit en daar moet ik me op dat moment bij neerleggen. Het fietsen werd dus zwaar, en het werd afzien.

 

Ik was klaar met fietsen,  bijna niet ingehaald, ook bijna niemand ingehaald. Puur een race tegen mijzelf. Het looponderdeel was aangebroken na de wissel. Ik merkte vrijwel meteen dat het een zwaar looponderdeel ging worden. Ik wist dat ik in de achterhoede lag, dus het werd lopen om een redelijke tijd neer te zetten, maar na een aantal km wist ik al dat dit niet meer het geval werd. Na het slechte zwemonderdeel en fietsonderdeel zat er geen power meer in en ik kon geen tempo meer vasthouden.

 

Uiteindelijk ben ik over de finish gekomen als 64^e van de 74 atleten.  

Mijn vader (Theo Fuhler) had het beter gedaan dan ik: 39^e van de 145 atleten!!!

 

Dit was geen WK zoals ik mij het had voorgesteld. Wat een leuke wedstrijd moest zijn, waar ik kon knallen, werd een drama, en moest ik mijzelf dus tevreden stellen met een plek in de achterhoede. Ik baalde, nu nog steeds, maar er is niks aan te doen. Een leermoment, evalueren wat er nou precies verkeerd is gegaan, en verder!

Dit was het einde voor mijn eerste seizoen. De laatste triathlon. Als ik terug kijk op het afgelopen seizoen mag ik niet klagen. Ik heb een groei doorgemaakt vanaf mijn eerste triathlon ooit, waarbij ik 32km/h gemiddeld fietste, 12km/h liep en 9min per 500m zwom. Ik heb een groei doorgemaakt en weet dat er nog veel meer in zit! Als ik zie waar ik nu sta dan weet ik dat er veel winst behaald gaat worden! Ik heb 24 september nog een RBR ter afsluiting van het circuit, waar ik mijn  koppositie binnen moet slepen. Daarna gaat het stoom er even af, een paar weken. Dan beginnen we weer! Vol goede moed, volgend jaar een nieuw seizoen, knallen, daar ga ik voor. Ik ga mij proberen te ontwikkelen voor volgend seizoen en daar het maximale uit te halen!

Ik wil je bedanken voor het lezen van mijn blog, en ik wil mijn sponsoren bedanken voor het mogelijk maken van mijn deelname aan het WK.

 

Tot mijn volgende blog!